مدل سازی فرآیند تشویه کنسنانتره مولیبدنیت در بستر سیال به همراه جوش خورده ذرات

هدف از انجام این پژوهش، مدل¬سازی فرآیند تشویه مولیبدنیت در بسترهای سیالی در هنگام جوش خوردن ذرات به یکدیگر می¬باشد. به¬منظور بررسی رفتار بستر سیال تحت جوش خوردن ذرات در طی انجام فرآیند، یک مدل ریاضی بر مبنای تئوری دو فازی سیالیت ارائه شده¬است. بر مبنای این تئوری، بستر سیال به دو فاز پراکنده و پیوسته تقسیم می¬گردد. با در نظر گرفتن این دو فاز در بستر سیال، به منظور شبیه¬سازی فرآیند تشویه کنسانتره مولیبدنیت، معادلات موازنه جرم، سرعت، انرژی و همچنین معادلات مربوط به جوش خوردن ذرات درون بستر نوشته شده و رفتار بستر سیال پس از حل همزمان این معادلات در حین انجام این فرآیند مشخص خواهد شد. تاثیر پارامترهای مهمی همچون دما¬، اندازه ذرات، سرعت و تغییرات غلظت گاز خروجی در دو حالت جوش خوردن و جوش نخوردن ذرات در نظر گرفته شده¬است. نتایج به دست آمده از این مدل با داده¬های آزمایشگاهی مقایسه گردیده است. نتایج مقایسه نشان دهنده این امر هستند که دقت خوبی بین داده¬های حاصل از مدل و نتایج آزمایشگاهی وجود دارد. نتایج نشان¬دهنده این واقعیت¬اند که دما مهم¬ترین تاثیر را در تشویه فرآیند کنسانتره مولیبدنیت را داراست. این تاثیر به گونه¬ای است که در حالت جوش نخوردن ذرات به یکدیگر با افزایش دما در محدوده 650-500 درجه سانتی¬گراد، درصد تبدیل نیز افزایش می¬یابد اما با جوش خوردن ذرات، این درصد کاهش می¬یابد. اندازه ذرات نیز در این فرآیند از اهمیت ویژه¬ای برخوردار می¬باشد. هنگامی که بستر در معرض جوش خوردن ذرات قرار می¬گیرد با کاهش اندازه ذرات از یک حد معین، درصد تبدیل کاهش می¬یابد. نتایج نشان¬ می¬دهند که تغییرات سرعت در این فرآیند تاثیر چندانی بر میزان اکسید شدن گوگرد موجود در مولیبدنیت ندارد.